بروجن یکی از شهرستان‌های نه گانه استان چهارمحال و بختیاری است. این شهر در دشتی به وسعت حدود ۵۸۰ کیلومتر مربع در شرقی‌ترین نقطه منطقه و همچون پل ارتباطی است که در محل تلاقی راه‌های چهار استان کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، خوزستان و فارس قرار گرفته است. شهرستان بروجن با وسعت۲۲۵۶/۲ کیلومتر مربع معادل ۱۴ درصد مساحت استان را به خود اختصاص داده است.
         شهرستان بروجن دارای سه بخش به نامهای مرکزی، گندمان و بلداجی است که شامل شهرهای بروجن، فرادنبه، سفیددشت، بلداجی، گندمان و نقنه با ۵ دهستان به نام های دهستان حومه مرکزی به مرکزیت نقنه، دهستان گندمان به مرکزیت گندمان، دهستان دوراهان به مرکزیت کردشامی، دهستان چغاخور به مرکزیت آورگان و دهستان امامزاده حمزه علی به مرکزیت آقبلاغ می باشد. همچنین دارای ۴۴ آبادی دارای سکنه می باشد. موقعیت این شهرستان از نظر طبیعی؛ دشت، از نظر گیاهی؛ استپ می باشد.
جمعیت شهرستان بروجن بالغ بر ۱۲۲۴۸۳ نفر می باشد. از این تعداد ۱۰۴۰۵۳ نفر در مناطق شهری و ۱۸۴۳۰ نفر در مناطق روستایی ساکن می باشند. هم چنین ۶۲۱۴۱ نفر مرد و ۶۰۳۴۲ نفر زن می باشند.
         این شهرستان به لحاظ وجود چشم انداز و منظره های طبیعی از موقعیت ویژه ای برخوردار است. وجود تالابهای زیبای چغاخور، گندمان، دهنو و سولگان چشمه سارهای متعدد اطراف آن یکی از کانونهای گردشگری استان را بوجود آورده است.
زبان مردم شهرستان بروجن فارسی است. اما در شهرهای فرادنبه، سفیددشت و بلداجی شهرستان بروجن به زبان ترکی و در گندمان هم زبان فارسی با لهجه خاص صحبت می شود. در برخی روستاها هم مردم به گویش های محلی همراه با لری، بختیاری و ترکی قشقایی سخن می گویند.
در شهرستان بروجن و مناطق و روستاهای اطراف آن از دیرباز صنایع دستی رواج زیادی داشته است. هنرهای دستی هم چون قالی بافی، خرسک بافی، جاجیم بافی و گلیم بافی در منطقه نقنه و نوعی قالی بافی خاص در بلداجی رواج دارد. همچنین قالی بافی، نمدمالی، کلاه مالی، گیوه دوزی و بافت چادرهای سیاه از صنایع دستی مختص عشایر منطقه است.