صنایع دستی مهم ترین صنایع شهرستان بروجن را تشکیل می دهند. قالی بافی، نمدمالی، کلاه مالی، گیوه دوزی و چادردوزی از هنرهای دستی بروجن به شمار می آیند.
قالی بافی
صنایع دستی که توسط عشایر یلمه تهیه می شوند از با اهمیت ترین صنایع دستی منطقه محسوب می شوند. عشایر یلمه در بروجن ساکن اند و عده‌ای از این عشایر که به عرب معروفند در محله اردوبار بروجن اسکان دائمی یافته اند. قالی ‌هایی که توسط عشایر یلمه بافته می شوند، دارای تار و پود پشم بوده و رنگ های آن ها ثابت می ‌باشد. رنگ هایی که در بافته‌های یلمه‌ای به کار می ‌رود حدودا ۹ رنگ است که عبارتند از آبی، سرمه‌ای، لاکی، سبز، بنفش، نیم رنگ (کم رنگ‌ تر از لاکی)، سفید و سیاه. اندازه بافته‌های این عشایر ۳ × ۲ متر، زرع و نیم، خرک (۱۴۰ × ۸۰) و پشتی به اندازه ۵۰ × ۸۰ می باشد که معمولاً بر رو  دارها  افقی  بافته می ‌شود. قالیچه های عشایر یلمه صادراتی است و عمدتاً از استان خارج و راهی کشورهای دیگر می گردد.
نمدمالی
نمد نیز از دیگر صنایع دسـتی است. به طورمتوسط یک عدد نمد( زیرانداز) ۵/۱× ۲ مترمساحت دارد و تولید آن ۵/۷ کیلو پشم مصرف می شود. این محصول اغلب منقوش است. طرح و نقش هایی که در آن به کار می رود تماماً ذهنی است.
کلاه مالی
کلاه مالی نیز از جمله صنایعی است که اهمیت زیادی دارد. کلاه مالان معمولاً در تمام طول سال مشغول کارند. معروف ترین نوع کلاه هایی که در این منطقه ساخته می شود کلاه خسروی، شب کلاه و کلاه قشقایی است. مواد اولیه مورد مصرف کلاه مالان به طور عمده کرک بز‌، پشم،‌ صابون و رنگ های جوهری است.
گیوه دوزی
گیوه، نوعی کفش سنتی است که ساخت آن در این منطقه رواج دارد. رویه گیوه معمولاً از قمشه، آباده، فسا و جهرم وارد می شود و مقدار کمی را نیز برخی از زنان شهرکرد و بروجن می بافند. تخت گیوه یا لاستیکی است و یا از پارچه های متقال و چرم گاو تهیه می شود و عمدتاً از منطقه جرقویه و یا زرین شهر وارد می شود. تخت و رویه را در کارگاه ها به وسیله قلاب به هم وصل می کنند. این اتصال به وسیله دوختن نوار چرمی به دور گیوه و مابین تخت و رویه و بالای پاشنه انجام می شود.
چادردوزی
چادرسیاه اصولاً از موی بز تهیه می ‌شود، کاربرد آن در دامداری است و می ‌توان به راحتی آن را جمع کرد و در محلی دیگر مستقر نمود. از بررسی چادرهای قدیمی به خوبی می ‌توان دریافت که از دیرباز از این صنعت تکامل و تحول نداشته است. برای تهیه آن موهای بز را تمیز کرده و بسته ‌بندی نموده و با پره‌های مخصوص می ‌ریسند و نخ های دسته شده را دولا کرده و می ‌تابند تا محکم گردد. نخ های تابیده شده به عنوان تار و پود سیاه چادر می ‌باشد.